Nieuws

 De Belgische verzekeringswereld is in de ban van een plan van minister Kris Peeters van Consumentenzaken. Die kondigde deze week aan het ‘recht op vergeten’ op te nemen in de nationale verzekeringswet. Dat zou betekenen dat mensen die tien jaar geleden genezen zijn verklaard van kanker die medische geschiedenis niet hoeven te melden bij bijvoorbeeld een ORV of een AOV.

Zuiderburen in verwarring over ‘recht om ziektegeschiedenis te verzwijgen’
Vicepremier Peeters publiceerde woensdag zelf een persbericht over het voornemen de verzekeringswet aan te passen. Hij noemt het een recht om vergeten te worden. “Hierdoor komt er een wettelijk kader waarbinnen een bepaalde medische voorgeschiedenis niet moet vermeld worden door kandidaat-verzekeringnemers bij een aanvraag. Het zal onder andere toepasbaar zijn op de schuldsaldoverzekering (een aan de hypotheek gekoppelde ORV) en de gezondheidsverzekeringen.”

Kanker en diabetes
Het stuit Peeters tegen de borst dat het moeilijker is een verzekering af te sluiten door een ziekte, bijvoorbeeld kanker, waarvan een klant al genezen is. “Het kan niet dat je tien jaar nadat je genezen verklaard bent, nog steeds geen verzekering kan afsluiten of dat enkel kan tegen een sterk verhoogde premie. Hetzelfde zou niet mogen voor medische aandoeningen die perfect onder controle zijn zoals bepaalde types van diabetes.”

Premies omhoog
Bij de Belgische beroepsvereniging voor verzekeraars Assuralia zijn ze in verwarring, schrijft de krant De Morgen. Het voorstel komt uit de lucht vallen en veel is nog onduidelijk. “Over welke ziektes gaat het precies? En hoelang moet een patiënt genezen zijn vooraleer hij in aanmerking komt”, vraagt Assuralia-woordvoerder Wauthier Robyns zich af.

Robyns zegt tegen de krant dat de maatregel van Peeters zal leiden tot premiestijgingen. “Als ze geen rekening meer mogen houden met een individueel risicokenmerk, dan gaan de verzekeraars de extra kosten die ze zullen hebben, spreiden over de hele portefeuille.”

Vraagtekens
Patiëntenverenigingen zijn volgens De Morgen blij, maar hebben eveneens nog veel vraagtekens. Volgens directeur Ilse Weeghmans van het Vlaams Patiëntenplatform hangt veel af van de uitwerking. “Het gaat om mensen bij wie de ziekte een afgesloten hoofdstuk is. Bij een deel van de kankers bijvoorbeeld is het bijna onmogelijk te zeggen dat de ziekte afgesloten is.” Ze vraagt zich bovendien af of mensen die jaren geleden een depressie gehad hebben, ook het recht krijgen die te ‘vergeten’.

 De Inspectie SZW concludeert dat UWV weinig onderzoek heeft gedaan naar het verbeteren van de WIA-claimbeoordeling voor mensen met psychische problemen. Daarnaast concludeert de Inspectie SZW dat de samenwerking tussen verzekeringsartsen en bedrijfsartsen wordt belemmerd door de scheiding tussen enerzijds de begeleiding door de bedrijfsarts in de eerste twee ziektejaren en anderzijds de claimbeoordeling die door de verzekeringsarts wordt gedaan. Tot slot constateert de Inspectie SZW dat er bij de claimbeoordeling weinig aandacht is voor de prognose van de ziekte en de beïnvloeding van het herstel.

Minister Koolmees ziet in de uitkomsten geen reden om in te grijpen. Hij ondersteunt de toezegging van UWV dat zij aan de hand van het Inspectierapport beziet of de werkwijze voor mensen met psychische problematiek verbeterd kan worden.

De tweede conclusie van de Inspectie SZW zal Koosmees agenderen voor de kwaliteitstafel bedrijfs- en verzekeringsgeneeskunde die in juni van start is gegaan. "Dit overleg tussen stakeholders en beroeps- en brancheverenigingen heeft als doel het kennis- en kwaliteitsbeleid van hun beroep te verhogen. Een van de speerpunten van de kwaliteitstafel is om richtlijnen van bedrijfsartsen en protocollen van verzekeringsartsen te stroomlijnen. Dit onderzoek bevestigt het belang daarvan."

De derde conclusie noemt de minister een logische: "De beoordeling is namelijk geen onderdeel van een behandeltraject, maar van het proces dat is ingericht om te bepalen of iemand recht heeft op een WIA-uitkering. De verzekeringsarts stelt vast in hoeverre de betrokkene belastbaar is, en geeft daarbij een herstelprognose. Verzekeringsartsen zijn geen behandelaars en het is ook niet de bedoeling dat zij deze rol overnemen van behandelend artsen. De voornaamste rol van verzekeringsartsen bij de claimbeoordeling is de functionele mogelijkheden van betrokkenen in kaart te brengen, zodat de resterende verdiencapaciteit en vervolgens het arbeidsongeschiktheidspercentage kan worden vastgesteld. Daarnaast stellen zij een advies op over de arbeidsmogelijkheden van betrokkene."

 Per jaar worden zo’n 300 geschillen tussen consumenten en verzekeraars beslecht door een mediator. Het gaat hoofdzakelijk om letselschadezaken, zegt Bart Neervoort, voorzitter van de Nederlandse vereniging van mediatiors in de verzekeringsbranche (NVMV). Hij noemt het een gemiste kans dat verzekeraars en hun klanten zich bij AOV- en aansprakelijkheidsgeschillen niet wenden tot een mediator.

‘Gemiste kans dat AOV-geschillen niet naar een mediator gaan’
Ongeveer 95% van de verzekeringskwesties die jaarlijks bij een mediator op het bureau belanden gaan over letselschades. Niet vreemd, vindt Neervoort. “Het gaat vaak om grote bedragen en er is veel druk van de publieke opinie.” De resterende 5% bestaat uit bestuurdersaansprakelijkheidsclaims en sporadisch een polisdispuut.

Verzekeraar verliest altijd
AOV-geschillen bereiken de mediator vrijwel nooit. Opmerkelijk, vindt Neervoort. Net als bij letselschade hebben die claims betrekking op het inkomen van consumenten. “De geschillen zijn vaak vergelijkbaar. Er wordt bovendien veel geprocedeerd en dat leidt tot reputatieschades. Ik ben verbaasd dat verzekeraars hier niets mee doen. De verzekeraar verliest namelijk altijd. Ook als je een rechtszaak wint, lijdt je reputatie eronder.”

Niet op het netvlies
Neervoort vermoedt dat mediation niet voldoende op het netvlies van verzekeraars staat. “Ze zijn behoudend en ze zien de noodzaak van mediation niet”, aldus de NVMV-voorzitter. Hij grijpt deze week, de nationale Week van de Mediation, aan om de eigen leden (65 mediators) en verzekeraars met een e-mailcampagne te wijzen op de kansen die nu nog onbenut blijven. “Er zijn veel zaken die nog opgelost kunnen worden. Behalve aan AOV denk ik aan beleggingspolissen. Een mediator kan de emoties in zo’n geschil bespreekbaar maken, partijen de gelegenheid geven hun hart te luchten en zo de angel uit een conflict halen. Langslepende zaken kunnen in een dag, soms in twee dagen, opgelost worden.”

Neervoort ziet al wel tekenen dat de verzekeringsbranche zich iets meer openstelt voor mediation. “Klachtenafdelingen bij verzekeraars worden al wat meer getraind om proactief een oplossing te zoeken bij claimgeschillen. Bovendien werkt Kifid eraan om meer klachten op te lossen middels mediation. Dat juichen we toe, maar naar ons idee zou het bij verzekeraars nog veel meer prioriteit moeten krijgen.