Nieuws

Een verzekeraar is niet verplicht om de consument gedurende de looptijd van de verzekering te informeren over de prijsstelling van nieuwe vergelijkbare producten. Aldus de Geschillencommissie Financiële Dienstverlening (Kifid) in Uitspraak 2018-654.

Dat de verzekeraar (ABN Amro Leven) consument desalniettemin toch een nieuw voorstel heeft gedaan, brengt niet mee dat de consument aanspraak maakt op restitutie van een deel van de eerder betaalde premies.

De consument sloot op 5 mei 2007 een overlijdensrisicoverzekering. Hij ontving op 28 augustus 2017 van de verzekeraar een brief waarin hij in de gelegenheid werd gesteld om een nieuwe verzekering te sluiten tegen een lagere premie in verband met de hogere levensverwachting van de Nederlandse bevolking.

De consument eiste restitutie van het te veel aan premie dat hij volgens hem had betaald.

De Geschillencommissie: "Het Nederlands recht voorziet er niet in dat overeenkomsten eenzijdig kunnen worden gewijzigd op basis van louter voortschrijdend inzicht van een van de contractspartijen. Bovendien is Verzekeraar naar het oordeel van de Commissie niet verplicht om Consument gedurende de looptijd van de verzekering te informeren over de prijsstelling van nieuwe vergelijkbare producten.

"Dat Verzekeraar Consument in augustus 2017 desalniettemin toch een nieuw voorstel heeft gedaan, brengt naar het oordeel van de Commissie niet mee dat Consument aanspraak zou kunnen maken op restitutie van een deel van de eerder betaalde premies. De slotsom is derhalve dat de vordering van Consument zal worden afgewezen."

VVP; 

Verplicht verzekeraars een lagere premie meteen ook aan bestaande klanten te geven. Dat stelden afgelopen week verschillende adviseurs op VVP Online in de ongoing discussie over Kifid-uitspraak 2018-339. Dan is het hele probleem opgelost. Of toch niet? Wat vindt u? Doe weer mee met de VVP-poll!

Afgelopen week luidde de stelling: 'Financieel adviseur slaat slaatje uit oversluiten orv'. Van de 228 stemmers was 85 procent het daarmee niet eens. De sector zelf ziet het dus totaal anders dan 'Kassa' vorige week.

 Ook omdat het de weerbaarheid van de economie versterkt, bepleit Esther-Mirjam Sent (hoogleraar Economische Theorie en Economisch Beleid en Eerste Kamerlid namens de PvdA) het overeind houden van de verzorgingsstaat.

Het aantal bouwvakkers met een arbeidsongeschiktheidsverzekering neemt rap af. En de onderhandelingen over een nieuw pensioenakkoord schieten niet op. De oplossing is simpel: stel meedoen aan de verzorgingsstaat verplicht. Dit lost meteen een ander probleem op: de race omlaag in arbeidsvoorwaarden.

De onderhandelingen over het pensioenakkoord vinden plaats tegen de achtergrond dat Nederland dubbel vergrijst: door de naoorlogse geboortegolf van babyboomers die sinds 2010 aan het pensioneren zijn geslagen, komen er meer gepensioneerden én de gemiddelde levensverwachting stijgt maar door. Daarnaast ontgroent Nederland: sinds de jaren zestig daalt het geboortecijfer, als er geen migratie was zou de Nederlandse bevolking krimpen. Beide ontwikkelingen zetten het stelsel onder druk.

Maar de onderhandelingen gaan voorbij aan het feit dat er nog twee vormen van afkalving in het stelsel zitten: ten eerste, dat jongeren het stelsel amper meer inkomen omdat ze bijna allemaal tijdelijke of flexcontracten hebben, of als zzp'er werken. Dat zet discussies over het afschaffen van de doorsneesystematiek of de invoering van persoonlijke potjes in een ander licht; dat soort voorstellen wordt gemotiveerd met het belang van het behoud van draagvlak onder jongeren voor het stelsel. Misschien zouden we dan eerst eens moeten proberen jongeren überhaupt het stelsel in te krijgen?

Schokdempend effect
Ten tweede kalft het stelsel af door robotisering: in sommige sectoren gaat die veel harder dan in andere, waardoor in sommige sectoren de verhouding tussen gepensioneerden en werkenden nog verder onder druk komt te staan. Eigenlijk is er dus sprake van driedubbele vergrijzing - als we de robots voor het gemak ook grijs noemen - en een dubbele ontgroening: sowieso minder jongeren, en dan ook nog minder jongeren die vallen onder de verplichtstelling. Tegelijkertijd krijgen oudere zzp'ers die een arbeidsongeschiktheidsverzekering willen afsluiten te maken met weigerachtige verzekeraars en premies die ze niet op kunnen hoesten.

Willen we bij dit soort ontwikkelingen onze mooie verzorgingsstaat overeind houden, dan is iedereen verplicht in het pensioenstelsel en verzekeren tegen arbeidsongeschiktheid verreweg de beste oplossing. Als we geluk hebben worden we oud en als we pech hebben worden we ziek. Het kan ons allemaal overkomen zonder dat we er veel aan kunnen doen, en het onderscheid tussen werknemers en ondernemers is dus heel kunstmatig.

Oudere bouwvakkers en andere zzp’ers hoeven niet onverzekerd rond te lopen als we weer gewoon de Algemene Arbeidsongeschiktheidsverzekering AAW invoeren, bepleit Christiaan Roorda. Als wetgevingsadviseur bij de Raad van State zag hij in 1996 met lede ogen deze volksverzekering verdwijnen.

Oudere bouwvakkers die als zzp'er werken zijn steeds vaker onverzekerd voor arbeidsongeschiktheid, meldt Trouw (23 oktober). De premie is zo hoog (naar schatting 500 of 600 euro per maand) dat er geen beginnen aan is. Of ze hebben wel een verzekering, maar die loopt tot hun 55ste of 60ste.

Jarenlang hoge premies betaald en dan zijn de meest riskante jaren niet gedekt. Zoiets als een inbraakverzekering die niet uitbetaalt bij inbraak in de nachtelijke uren.

Vroeger hadden we een wettelijke regeling die voor alle werkenden gold: de Algemene arbeidsongeschiktheidsverzekering of AAW. Solidariteit was de basis. Iedereen betaalde premie en iedereen kreeg een uitkering. Op bijstandsniveau, dat wel, maar je hoefde niet eerst je huis op te eten, en het inkomen van de partner was ook geen beletsel. Voor werknemers was er dan nog de WAO, die een hogere uitkering garandeerde, maar ook werknemers betaalden mee aan de AAW.

Ik weet nog goed hoe die AAW is afgeschaft. Het was 1996, de onlangs overleden Wim Kok was premier en ik werkte bij de Raad van State als wetgevingsadviseur. De ambtenaren van Sociale Zaken, die ik aan de lijn had, zagen de afschaffing als een technische vereenvoudiging, die voor de werkenden geen verschil maakte. Voor werknemers was er nog steeds de WAO en voor de andere groepen maakte men aparte wetten: de Wajong voor jong-gehandicapten die niet of aangepast werken en de Wet arbeidsongeschiktheidsverzekering zelfstandigen (WAZ) voor (u raadt het al) zelfstandigen. Daarmee was bijna iedereen die de bescherming van de AAW verloor, opgevangen, zei het ministerie.

Solidariteit
Mijn tegenwerping dat het afschaffen van een volksverzekering met solidariteit een principiële zaak was, werd weggewoven. Wel bleek al meteen dat de premie die zelfstandigen voor de WAZ moesten betalen een stuk hoger was dan die voor de oude AAW. Een paar jaar later werd die WAZ dan ook afgeschaft: zelfstandigen konden zich heel goed particulier verzekeren, zei men.

Nu blijkt dat dat ook al niet meer waar is en gaat de discussie over de vraag of je alle zelfstandigen (nu zzp'ers geheten) in een verplichte verzekering moet stoppen. Dat is terug naar de ongelukkige tussenstap van de WAZ, met - inderdaad - een te hoge premie. Waarom niet terug naar die AAW? Die was solidair én voor iedereen betaalbaar.

Arnoud Wennekus (AOV-zzp.nl)

Nee mijnheer Christiaan Roorda, u bent kennelijk de enige in de hele wereld die de WAZ voorstond. Duur, slechte dekking en niemand wilde deze WAZ.